Ten weekend był taką trochę wieczorową odskocznią od życia codziennego, bo oczywiście nie od szkoły. W piątkowy wieczór wybrałam się na taniec z gwiazdami. Taniec z gwiazdami oczywiście był profesjonalną szkolną wersją tańca z gwiazdami, który zwykłam oglądać w Polsce w TVP, nawet muzyka była ta sama. Kim były gwiazdy? A no, lokalni ludzie sukcesu, tacy jak dyrektorzy sklepów czy nauczyciele. A kim trenerzy? Uczniowie szkolnej grupy tanecznej „Strict Ballroom” i muszę przyznać, że układy niektórych naprawdę robiły wrażenie. Pomiędzy układami konkursowymi mogliśmy oglądać również układy różnych szkolnych grup tanecznych. Oczywiście nie zabrakło 3 osobowego jury i nagrody głównej dla zwycięzcy losowania, a tą nagrodą była plazma. Nie zabrakło sponsorów i stolików dla VIPów, nie zabrakło prowadzących: pana i pani, no i oczywiście nie zabrakło widowni, z której każdy zapłacił niewielką należność $10. Kolejnym wydarzeniem tego weekendu był „Mr. PHS” czy coś w rodzaju mister naszej szkoły. Oceniane były talenty, prezencja i fitness. „Mężczyźni” podzieleni byli na dwie grupy, z której każda miała po 7 członków i w tychże grupach się prezentowali (taniec z dziewczynami oraz indywidualne pytanie do czego wrócę jeszcze) i pokazywali swoje wysportowanie. Prezentacja talentów to inna sprawa. Oczywiście takie talenty jak rap, śpiewanie, czy granie na gitarze, to się można było spodziewać, ale dojenie kozy czy granie na banjo, to już trochę inna sprawa… Prowadzący opowiadali kawały oczywiście, a byli nimi nasi cudowni nauczyciele. Obiecałam, że wrócę do pytać. Jak pewnie wam wiadomo każdy konkurs na miss zawiera taki etap, tak więc i tutaj tego nie zabrakło. Najgłębiej utkwiły mi w pamięci dwie odpowiedzi. Pierwsza na pytanie „Przyjechałeś do domu dziewczyny, żeby zabrać ją na randkę, otwierają ci jej rodzice i wpuszczają do środka, po krótkiej chwili pojawia się ona na szczycie schodów i ty podziwiasz jej piękno. Na nieszczęście, schodząc ze schodów potyka się, stacza i upada pod twoje nogi. Co robisz?” i odpowiedź była „Sprawdzam czy jest bezpiecznie, ubieram rękawiczki i zaczynam robić CPR”. Druga odpowiedź, którą dobrze zapamiętałam została udzielona na pytanie „Dziewczyna, która od dawna przyciągała twoją uwagę zaprosiła cię do jej domu na oglądanie filmu. Ty chciałbyś oglądać swój ulubiony serial, ale ona proponuje obejrzenie „wrednych dziewczyn”. Co robisz?” , no i delikwent odpowiedział „To nie ma znaczenia co będziemy oglądać, bo tak naprawdę to nie będziemy oglądać, tylko się całować”. Czasami takie poczucie humoru wybija mnie z rytmu… No ale, takie tu mają rozrywki w tym Preston w Idaho, i czasami nie trzeba nic więcej żeby poczuć, że się żyje.